ای رســتــخــیــز نــاگــهــان وی رحــمــت بـیمـنـتـهـا ای آتــشــی افــروخــتــه در بــیــشــه انــدیــشـههـا
امـــروز خــنــدان آمــدی مــفــتــاح زنــدان آمــدی بـر مـسـتـمـنـدان آمـدی چـون بـخشش و فضل خدا
خـورشـیـد را حـاجـب تـویـی اومـید را واجب تویی مـطـلـب تـویـی طـالـب تـویـی هـم مـنـتـهـا هم مبتدا
در ســیــنــههــا بــرخــاســتــه انـدیـشـه را آراسـتـه هم خویش حاجت خواسته هم خویشتن کرده روا
ای روح بــخــش بــیبــدل وی لـذت عـلـم و عـمـل بـاقـی بـهـانـهسـت و دغـل کـایـن عـلت آمد وان دوا
مـا زان دغـل کـژبـیـن شـده بـا بـیگـنه در کین شده گـه مـسـت حـورالـعـیـن شـده گه مست نان و شوربا
ایـن سـکـر بین هل عقل را وین نقل بین هل نقل را کــز بــهــر نــان و بـقـل را چـنـدیـن نـشـایـد مـاجـرا
تـدبـیـر صـدرنـگ افـکـنـی بـر روم و بر زنگ افکنی و انـدر مـیـان جـنـگ افـکـنـی فـی اصـطـنـاع لا یری
مـیمـال پـنـهـان گـوش جـان مـینـه بـهـانه بر کسان جـان رب خـلـصـنـی زنـان والـلـه که لاغست ای کیا
خـامـش کـه بـس مـسـتعجلم رفتم سوی پای علم کــاغــذ بــنــه بـشـکـن قـلـم سـاقـی درآمـد الـصـلـا
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
نویسندگان
پیوندهای روزانه
آمار سایت